Umutların Bittiği An

Yıl 1994 tü sanırım,hastanedeydim bir vesileyle...hastane hikayeleri vardı kulaktan kulağa dolaşan,geçmeyen saatler,acılar,üzüntüler ve gerilim dolu saatler dualar ile iyice bütünleşiyordu. Karşı yatağa yaşlıca bir bey getirdiler,acısı yüzünden okunuyordu.Refakatçısı yıllarını birlikte geçirdiği hayat arkadaşıydı.Eşi bir an olsun yanından ayrılmıyordu.Doktorlar visite saati dışında da yanlarında bekliyorlardı.Sürekli bir şeyler konuşuluyordu,anlaşılamayan bir durum vardı ama anlaşılması da imkansız gibi gözüküyordu. Bir iki gün geçmişti ki uykusuz geçen günler sonun da üzüntünün büyüklüğüyle bayan da derin çizgiler oluşmuştu,hiç konuşmuyor,eşinin elini elinden ayırmıyor,sürekli öpüyor,kokluyordu.Eşi gözünü açmıyordu ama bu derin sevgiyi eminim hissediyordu ve direniyordu bırakmamak için yaşamını.... Evlilik ne garip,hayat ta öyle....kiminle nasıl bir hayat yaşayacağız bilemiyoruz,sonra iyi ya da kötü yaptığımız seçimle hayatımız iyi ya da kötü yönde değişiyor.En güzeli insanın karşılıklı saygı ve sevgisinin olduğu,huzurun çevrelediği bir yuvada yaşamak...emin olmak hayat arkadaşından ve bu zor hayat yolunu korkmadan yürüyebilmek.... Hastaya ve eşine takıldı gözlerim,kimbilir kaç yılı birlikte geçirmişlerdi,ne acılar,sevinçler,heyecanlar yaşamışlardı,çocukları var mıydı bilmiyorum ama sonsuz bir sevgileri vardı muhakkak...

Bayan lavaboya gitti bir ara,sonra oda da bir hareketlilik oldu,hemşire dışarı koşarak çıktı,sonra bir sürü doktor odaya girdi ellerinde kağıtlar,adama bir şeyler söylediler sonra da bir kağıt imzalattılar,bir daha da doktorları görmedim.Ertesi gün hasta hayatını kaybetti,eşi sinir krizleri geçirdi.

Sonraları öğrendim ki,hasta midesinden ameliyat olmuş,ameliyat hem kolay hem de başarılı geçmiş.Çıkarmadan jest yapmak istemişler adamın gençken olduğu apandist izine estetik yapmak istemişler.Yanlışlıkla bağırsağa neşter gelmiş ve hayatını riske sokmuş,yapılan hatayı tedavi edememişler.Bir kaç günlük yaşama mahkum olduğu daha ameliyattan çıkarken belli olmuş.
Estetik ameliyat isteğini hastanın istediğine dair bir kağıt imzalatmak istemişler,eşi kabul etmemiş,bir boşluktan yararlanıp hastaya imzalatmışlar.Bu şekilde açılabilecek davadan da kurtulmuş olmuşlar.
....o kadar basit mi yaşam,birileri yasal yolla bir şeyden kurtuldu diye vicdanı rahat ta edebiliyor mu...sanmam....insanlığa sığmaz olanlar....
Eşini bir düşünün mide ameliyatı olmaya geliyor,taş gibi adam,ameliyat başarılı geçiyor ama sonuçta hayatını kaybediyor,umutlar da yaşamla bitiyor.70 yaşında adama estetik...gerekirmiydi....
....her hayat önemlidir,kalın sağlıcakla

Ayşegül Eyisoy-Ağustos 2010